شکست های زندگی ، روح ما را صیقل می دهند ، استعدادهای نهفته مان را بر ملا می سازند و سبب می شوند که به سطوح بالاتر زندگی ارتقاء یابیم .
شکست مایه و محرک اصلی انسان است ؛ زیرا فرصتی در اختیار ما می گذارد تا نیروی لازم را برای حرکت به هشیاری برتر پدید آوریم .
هر بار که در گرداب غم و اندوه غوطه ور می شوید و در پیچ و خم ناملایمات زندگی سرگشته و حیران می گردید ، با خود بیندیشید که در ورای این غم و نابسامانی چه فرصتی نهفته است ؟
هر غمی همراه خود تخم و نطفه یک شادمانی بزرگ را به ارمغان می آورد . عالم هستی نظام هوشمندی است ؛ در این نظام هیچ چیز تصادفی و یا برحسب اتفاق نیست . در بحبوبه غم و اندوه نکته ای برای آموختن وجود دارد .
نعمت نهفته در پس مصیبت ها را کانون توجه قرار دهید .
باور داشته باشید که تمام ناکامی ها و نقمت و تمام مصیبت ها تابع نظم الهی است ، تا بتدریج غم و غصه را شیرین بیابید و جوهره ذات خود را جلا و شخصیت و ساختار باطنی را استحکام بخشید .

نوشته شده در دوشنبه 90/1/22 ساعت 9:21 صبح توسط جیمز هاتن| نظرات ( )