در دوره ای که برنامه های فضایی آمریکا در رابطه با سیاره زهره با موفقیت دنبال می شد، روس ها برای ارسال سفینه های فضایی به مریخ، با مشکلاتی مواجه شده بودند. روس ها از سال ???? میلادی از تمام سکوهای پرتاب موجود استفاده کردند تا پرتابه ای را بر روی مریخ قرار دهند. بعضی از این پرتابه ها در دسترسی به مداری از زمین که از آنجا عازم مریخ شوند، دچار مشکل شدند. در سال ???? میلادی سفینه مارس تا نزدیکی مریخ رفت و به حرکت مداری خود به دور خورشید پایان داد. سفینه های مارس ? و ? که در سال ???? میلادی پرتاب شدند، مریخ نشین هایی را بر روی سطح مریخ قرار دادند؛  اما پس از چند ثانیه، در ارتباطشان با زمین مشکلاتی به وجود آمد. البته آن بخش از سفینه که به دور مریخ می چرخید، ماهها به ارسال اطلاعات به زمین ادامه داد. به این ترتیب، چگالی جو فوقانی مریخ مشخص شد که مقدار آن یک دهم چگالی زمین است. به علاوه با استفاده از این اطلاعات، نمودار دمایی مریخ ترسیم و میدان مغناطیسی مریخی ضعیفی اندازه گیری شد.
در سال ???? میلادی سفینه مارس ? از دسترسی به مدار بازماند. در همان سال، سفینه مارس ? از موفقیت بیشتری برخوردار بود. این سفینه توانست بخار آب و چگالی گاز ازن را در جو فوقانی اندازه گیری کند. عکس هایی که این سفینه گرفته بود، درتهیه نقشه از سطح مریخ مورد استفاده قرار گرفت. مریخ نشین سفینه مارس ? ارتباطش با زمین درست پس از ?/? دقیقه قطع شد و سفینه مارس ? ، سیاره مریخ را به کلی از دست داد و به آن نرسید.
برنامه های مریخی ایالات متحده آمریکا با سفینه مارینر ? و با ماموریت پرواز در ارتفاع کم آغاز شد و به دلیل اختلالات مکانیکی به شکست انجامید. سه هفته بعد، یعنی در ?? نوامبر ???? میلادی سفینه مارینر ? پرتاب شد. فاصله این سفینه از مریخ در اواسط جولای ???? میلادی ???? کیلومتر بود. مسیر پروازی منحنی شکل این سفینه به سمت خارج از زمین سبب شد که پس از ??? روز در موعد مقرر به مریخ برسد.
دوربین تلویزیونی سفینه مارینر ? ، ?? عکس به زمین ارسال کرد. این عکس ها ثابت کردند که تخیلات انسان درباره مریخ، به هیچ وجه درست نیست. به جای دنیایی از کانال ها، آب کمیاب و به جای سرزمین های سرسبز و نمو گیاهی فصلی، فقط آتشفشان های کوچک و بزرگی که سطح این سیاره را آبله گون می کردند، دیده می شد. مریخ همانند کره ماه خشک و بایر بود. به علاوه، این سفینه کشف کرد که جو سیاره مریخ اساسا از دی اکسید کربن تشکیل شده است و میدان مغناطیسی قابل تشخیص وجود ندارد.
در اوایل سال ???? میلادی سفینه های مارینر ? و ? از طریق راکت هایی که  آنها را حمل می کردند. از کیپ کاناورال به خارج از جو زمین پرتاب شدند. هریک از آن ها به دو دوربین تلویزیونی، طیف سنج مادون قرمز و ماورای بنفش و دستگاههای اندازه گیری حرارت مجهز بودند. هنگامی که مارینر ? و ? در فاصله بین یک تا دومیلیون کیلومتری مریخ قرار گرفتند، شروع به ارسال تصاویر مواجهه دور کردند. آنها در ادامه با انجام پرواز کم ارتفاع بر روی سیاره، تصاویر مواجهه نزدیک را به زمین فرستادند. سپس تصاویری با زاویه محدود و زاویه باز ارسال کردند. تصاویر زاویه باز را می توان همانند تکه های پازل کنار هم قرار دارد تا تکه های موزاییکی شکل نواحی تصویربرداری شده تهیه شود. تصاویری که با زاویه کم گرفته می شوند. نواحی بسیار کوچکتری را تحت پوشش قرار می دهند.
سفینه مارینر ? که در سال ???? میلادی در مدار مریخ قرار گرفت اما طوفان شدیدی از گرد و غبار وزیدن گرفت و دید سفینه را دچار مشکل کرد. با این حال توانست از چند منظره مریخ عکس برداری کند. هنگامی که طوفان فروکش کرد، مشخص شد که گرد و غبار خارج شده از چهار قله بزرگ آتشفشانی به نام های الیمپوس، آسکریوس، پاونیس و آرسیا موجب به وجود آمدن این طوفان شده است. الیمپوس بزرگترین کوه آتشفشانی در مریخ است. این کوه بالاتر از دشت های اطراف در نیمکره شمالی سیاره است. ارتفاع قله این کوه آتشفشانی تقریبا سه برابر مرتفع ترین قله زمین، یعنی اورست است. دامنه وسیع کوه المپیوس را صخره هایی با شیب تند به عرض ??? کیلومتر احاطه کرده است.
در جست و جوی حیات
تصاویری که سفینه مارینر ? به زمین فرستاد حقایق بسیاری را آشکار کرد؛ اما انسان نتوانست به کمک این تصاویر، به سوالی که از مدت ها پیش در ذهنش به وجود آمده بود، پاسخ دهد: آیا در مریخ امکان حیات وجود دارد؟
طراحی ماموریت سفینه وایکینگ، سال ها طول کشید. نخستین هدف این سفینه، کشف حیات بود. سفینه وایکینگ ? که چهار تن وزن داشت، در بیستم اوت در سال ???? میلادی توسط راکت های تایتان به پرواز در آمد. به دنبال آن، سفینه وایکینگ ? در نهم سپتامبر به فضا پرتاب شد. این دو سفینه، تقریبا یک سال بعد، به مقصد رسیدند و تا زمان انتخاب یک سایت فرود، در مداری در اطراف مریخ قرار گرفتند؛ به طوری که مدول های مریخ نشین می توانستند با آنها ارتباط برقرار کنند. سفینه ها، هنگامی که  در جستجوی یک سایت مناسب برای فرود بودند، عکس هایی به زمین ارسال کردند. وایکینگ ? ، عرض ???? کیلومتری رودخانه کرایس پلانیتیا را در نیمکره شکالی سیاره پیمود. تصاویری که در حین این پیمایش گرفته شد،  فرسایش ناشی از جاری شدن آب و سیلاب های شدید را به طور واضح نشان داد. سفینه های وایکینگ، همچنین مه ناشی از بخار آب را در نواحی کم ارتفاع تشخیص دادند. به علاوه، آن ها ابرهای متشکل از کریستال های یخی را در ارتفاعات بالا در بهار و تابستان شمالی شناسایی کردند.
?? روز بعد، وایکینگ ? در آن سوی سیاره، ???? کیلومتر دورتر از وایکینگ ? ، در محلی به نام یوتوپیا پلانیتیا در ?ر?? درجه شمالی به آرامی فرود آمد. هنگامی که مدول های مریخ نشین از سفینه های خود جدا شدند ابتدا سرعت آنها توسط هشت موتور از مدار خارج کننده راکت کند شد.