تهران به عنوان یک سرمایه ملی و مرکزیت اقتصادی – سیاسی کشور جایگاه خاصی درنظام مراکز جمعیتی کشورمان دارا می‌باشد به ویژه با توجه به نقش بین المللی آن در کل کشور که پذیرای جمعیت میلیونی می باشد، چنین شهری با این جایگاه در سلسله مراتب شهری ایران نیازمند توجه ویژه می‌باشد. از طرفی با توجه به موقعیت طبیعی این شهر و قرارگیری در مسیر نوار زلزله خیز فعالی که در طول قرن گذشته دارای سوابق متعدد از نظر زمین لرزه های مخرب می باشد، و وجود گسله های فعال در پهنه آن نیازمند طرح ها و پروژه های خاصی در زمینه بالا بردن امنیت شهر از لحاظ خطرات ناشی از زلزله می‌باشد از طرف دیگر رویداد زمین لرزه در تهران که کلیه امکانات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی کشور در آن متمرکز شد فاجعه آمیز خواهد بود و با توجه به آتش سوزیهای بعد از زلزله تلفات انسانی در تهران از مرز یک میلیون نفر خواهد گذاشت که عواقب نگران کننده ای را در سطح کشور در بر خواهد داشت چرا که معمولاً به هنگام زلزله در سایر نقاط کشور کمکهای اولیه، نیرو و تجهیزات از تهران ارسال می‌شود حال چنانچه زلزله ای ویرانگر در تهران روی دهد روشن نیست که کمک از چه نقطه ای به تهران خواهد رسید؟
در این مقاله آسیب پذیری فرم شهر تهران به هنگام وقوع زلزله مورد توجه و بررسی قرار گرفته است.
توجه به فرم شهر تهران و ارزیابی تحلیلی آن در جهتی که بتواند زمینه ساز دخالت ارادی و آگاهانه در راستای تحقق بخشیدن به هدف کاهش آسیب پذیری باشد اهمیت بسیار زیادی دارد خصوصا اینکه تا کنون با فرم شهر تهران برخورد تخصصی نشده و اصولا این جنبه از مسائل تهران نسبت به سایر موارد کم اهمیت تلقی گردیده است. لذا گشودن باب تازه ای در زمینه نگرش به فرم پر اهمیت ترین شهر کشور می تواند مفید فایده باشد.

نوشته شده در دوشنبه 90/2/12 ساعت 2:29 عصر توسط جیمز هاتن| نظرات ( )